Czy postanowienie o udzieleniu pożyczki pracownikowi powinno znaleźć się w umowie o pracę?

Monika Frączek

Autor: Monika Frączek

Dodano: 18 stycznia 2008

Pytanie: Planuję zatrudnić pracownika i udzielić mu pożyczki na szkolenie, której nie będzie musiał mi zwracać, jeśli przepracuje u mnie 1,5 roku. Czy powinnam uwzględnić to w umowie o pracę? Sprawdź, jaka jest odpowiedź eksperta.

Pytanie: Planuję zatrudnić pracownika i udzielić mu pożyczki na szkolenie, której nie będzie musiał mi zwracać, jeśli przepracuje u mnie 1,5 roku. Czy powinnam uwzględnić to w umowie o pracę? Sprawdź, jaka jest odpowiedź eksperta.



Odpowiedź: Nie, postanowień tego typu nie wpisuje się do umowy o pracę. Zawiera się w tym celu dodatkową umowę dotyczącą podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracownika.


Umowa ta jest, co do zasady, umową cywilną, tylko związaną ze stosunkiem pracy, gdyż gdyby nie istniał stosunek pracy, nie doszłoby do jej nawiązania.


Potwierdza to orzecznictwo Sądu Najwyższego, zgodnie z którym:


Umowa zawarta przez strony stosunku pracy w sytuacji, o jakiej mowa w § 5 Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz.U. nr 103, poz. 472, z późn. zm.), zbliżona jest do umów o charakterze cywilnoprawnym, w których strony mogą dowolnie kształtować swoje prawa i obowiązki (wyrok Sądu Najwyższego z 26 kwietnia 2006 r., I UK 260/05, Monitor Prawa Pracy 2006/7/386).


Również Sąd Najwyższy w uchwale z 10 marca 2005 r. wyraził pogląd, że umowa przewidująca ułatwienia dla pracownika związane z podjęciem przez niego nauki w szkole, jednak bez skierowania przez pracodawcę – jest oparta na zasadzie swobody umów (uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 2005 r., II PZP 2/05, OSNP 2005/16/240).


Podstawa prawna: § 5 Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz.U. nr 103, poz. 472 z późn. zm.).


Orzecznictwo:

- wyrok Sądu Najwyższego z 26 kwietnia 2006 r., I UK 260/05, Monitor Prawa Pracy 2006/7/386,

- uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 2005 r., II PZP 2/05, OSNP 2005/16/240.


Autor: Monika Frączek, starszy specjalista z Departamentu Prawa Pracy, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej


Odpowiedź udzielona: 18 stycznia 2008 r.
Monika Frączek

Autor: Monika Frączek

Prawnik, autorka opracowań z zakresu prawa pracy. Od 1998 r. była głównym specjalistą w Departamencie Prawa Pracy, w Ministerstwie Pracy i Polityki Od 2003 r. pracowała w Wydziale Legislacji Departamentu Prawa Pracy. Uczestniczyła w pracach legislacyjnych w MPiPS i Parlamencie. Absolwentka Podyplomowego Studium Zbiorowych Stosunków Pracy i Zasobów Ludzkich, w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Uczestnik Podyplomowego Studium Zagadnień Legislacyjnych prowadzonego na Uniwersytecie Warszawskim. Od wielu lat specjalizuje się w praktycznych zagadnieniach prawa pracy. Autorka opracowań z zakresu prawa pracy kierowanych do pracowników kadr i działów personalnych, a także osób zarządzających. Obecnie prowadzi swoją firmę doradczą oraz prowadzi szkolenia z tematyki prawa pracy dla działów kadr, osób zarządzających oraz związków zawodowych, w szczególności z czasu pracy, dokumentacji pracowniczej, zgodnego z prawem zatrudniania i zwalniania pracowników, podnoszenia kwalifikacji zawodowych uprawnień rodzicielskich, problematyki pracy tymczasowej.
Nie ma jeszcze komentarzy do tego dokumentu.
Zaloguj się aby dodać komentarz