Czy za wolny dzień oddany za święto trzeba było pracownikom zapłacić

Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy (choć z pewnymi zastrzeżeniami).

Obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, ustalany z zachowaniem powyższych norm, oblicza się:

1) mnożąc 40 godzin przez liczbę tygodni przypadających w okresie rozliczeniowym, a następnie

2) dodając do otrzymanej liczby godzin iloczyn 8 godzin i liczby dni pozostałych do końca okresu rozliczeniowego, przypadających od poniedziałku do piątku.

Każde święto występujące w okresie rozliczeniowym i przypadające w innym dniu niż niedziela obniża wymiar czasu pracy o 8 godzin.

Metodyka ustalania wymiaru czasu pracy dla danego okresu rozliczeniowego przewiduje więc, że każde święto ustawowo uznane jako dzień wolny od pracy ma wpływ na ten wymiar.

W styczniu 2018 r. wystąpiły dwa święta - 1 stycznia Nowy Rok, 6 stycznia - Trzech Króli, przy czym to drugie wypadło w sobotę. Jeżeli w firmie sobota jest dniem wolnym z tytułu przeciętnie 5-dniowego tygodnia pracy, należało za ten dzień wyznaczyć inny dzień wolny po to, by zachować wymiar czasu pracy dla stycznia. Wymiar ten wynosił 168 godzin zgodnie z wyliczeniem:

(4 tygodnie x 40 godzin) + (8 godz. x 3 dni "wystające") - (2 dni x 8 godz. z tytułu świąt) = 168 godz.

Innymi słowy, aby nie doszło do przekroczenia wymiaru w styczniu, trzeba było wyznaczyć w tym samym miesiącu inny wolny dzień za sobotnie święto. Tym samym pracownik, który ten dzień odebrał, przepracował obowiązujący nominał (168 godzin). Nie można więc powiedzieć, że skoro miał wolne, to należy mu obniżyć wynagrodzenie.

Za styczeń, pracownikom wynagradzanym miesięczną stawką w stałej wysokości, przysługiwało normalne, pełne wynagrodzenie. Nieprawidłowym było jego obniżenie.