Pytanie: Spółka poniosła istotne z punktu widzenia wyniku finansowego koszty remontu. Nakładów tych nie można zaliczyć do ulepszenia. Część kosztów jest kosztami ponoszonymi co roku, w zbliżonej wartości, lecz część jest niecodzienna i ich wartość jest znaczna. Spółka ze względu na to, że koszty te istotnie wpływają na wynik finansowy (po zaliczeniu ich bezpośrednio w koszty w momencie wydatku spółka wykazuje stratę z działalności) chce część kosztów rozliczyć w czasie poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe. Czy spółka może zastosować odmienną prezentację tych kosztów bilansowo i podatkowo, tzn. czy dla celów podatkowych może ująć te koszty jednorazowo w momencie ich wydatkowania, a bilansowo rozliczyć koszty w czasie? Jaki jest maksymalny okres bilansowego rozliczenia takich kosztów i od czego zależy jego długość?

Nie ma uniwersalnej odpowiedzi na pytanie, jak długo rozliczać takie koszty. Należy ocenić, za ile lat będzie konieczny kolejny gruntowny remont i do tego czasu rozliczać te koszty (zgodnie z art. 39 ust. 1 i 3 uor). Sprawdź pełną treść odpowiedzi.

Odpowiedź:

O tym, czy koszty remontu będą rozliczane w czasie czy jednorazowo zarachowane w koszty nie przesadza ich wysokość, tylko ich charakter. W przypadku kosztów, które dotyczą generalnego kapitalnego remontu, dzięki któremu będzie możliwe dłuższe użytkowanie środka trwałego można ująć je, jako koszty rozliczane w czasie. Nie ma tu uniwersalnej odpowiedzi na pytanie: jak długo je rozliczać. Należy ocenić, za ile lat będzie konieczny kolejny gruntowny remont i do tego czasu rozliczać te koszty (zgodnie z art. 39 ust. 1 i 3 uor).

Co do rozbieżności rozliczania w rachunkowości i podatku dochodowym - jest to ryzykowane, ponieważ art. 15 ust. 4d updop wskazuje, że koszty są kosztami uzyskania przychodów na dzień ich zarachowania w koszty w rachunkowości. Zatem jednorazowe zarachowanie w koszty w podatku dochodowym a rozliczanie w rachunkowości w czasie najprawdopodobniej będzie przez kontrole podatkową wskazane, jako nieprawidłowość.

- art. 15 ust. 4d ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.) - updop,
- art. 39 ust. 1 i 3 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.) - uor.

Tekst opublikowany:

12 listopada 2012 r.

Autor: Katarzyna Trzpioła

Doktor nauk ekonomicznych w zakresie nauk o zarządzaniu, adiunkt na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, praktyk, wieloletni szkoleniowiec i dydaktyk, autorka wielu publikacji z zakresu rachunkowości finansowej podatkowej, MSSF i rachunkowości zarządczej. Współpracuje z następującymi redakcjami: Portal FK, Rachunkowości i Podatki dla praktyków, Nowe Standardy Sprawozdawczości