Abonament telefoniczny i zakup telefonów

Zgodnie z art. 6 ust. 1 uor w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty.

W KPiR osobno pokazuje Pani koszt zakupu telefonu w całości kosztów. Nie ma tu momentu ujęcia rozliczeń międzyokresowych czynnych. W przypadku metody uproszczonej (kasowej) ewidencjonuje Pani koszt zakupu telefonu jednorazowo. Główna zasada mówi, iż koszty potrącane są w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, bez względu na to, jakiego okresu dotyczą. Raty są tylko dla płatności.

Natomiast w przypadku metody memoriałowej podatnik zobowiązany jest do oddzielenia kosztów bezpośrednio związanych z przychodem uzyskiwanym w danym roku oraz tzw. kosztów pośrednich. Jest to bardzo ważne rozróżnienie, bowiem od niego zależy, kiedy dany wydatek powinno się zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Koszty, które w sposób bezpośredni związane są z uzyskiwanym przychodem, poniesione w danym roku lub w roku następnym, ale do dnia złożenia zeznania podatkowego, powinny być ujęte w roku, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody. Czyli tu ujmuje pani w koszty każdorazowo w miesiącu płatności odpowiednią ratę.

I to samo dotyczy opłaty za abonament. Z tym, że raty za telefon są kosztami „zużycia materiałów i energii” natomiast opłaty abonamentowe to kategoria „usługi obce”.

Wybór jednej z metod to kwestia zależna tylko i wyłącznie od przedsiębiorcy. Przed decyzją warto przeanalizować dokładnie, z czym wiąże się każda z nich oraz co będzie łatwiejsze dla danego podatnika. Ważne jest, żeby raz wybraną metodę stosować konsekwentnie do końca danego roku podatkowego.

Na gruncie obu ustaw o podatku dochodowym generalnie nie ma znaczenia to, czy zapłata za składnik majątku dokonywana jest jednorazowo w momencie zakupu, czy na raty. Jeżeli bowiem nabyte urządzenie stanowi własność podatnika, jest kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, jest wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok, to taki składnik majątku spełnia przesłanki do uznania go za środek trwały - art. 22a ust. 1 updof. Na kwalifikację tę bez wpływu pozostaje sposób zapłaty.

Wydatki poniesione na zakup środka trwałego zasadniczo ujmowane są w kosztach uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne (dokonywane od wartości początkowej środka trwałego, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek trwały wprowadzono do ewidencji). Gdy jednak wartość początkowa składnika majątku spełniającego definicję środka trwałego nie przekracza 3.500 zł (tak może być np. w przypadku telefonu/laptopa/notebooka), to podatnik ma do wyboru dwa rozwiązania, tj.:

• może wprowadzić ten składnik majątku do ewidencji środków trwałych i amortyzować go na zasadach ogólnych lub zamortyzować go jednorazowo w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym - art. 22f ust. 3 updof,

• może nie wprowadzać składnika majątku do ewidencji środków trwałych, a wydatki poniesione na jego nabycie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania - art. 22d ust. 1 updof.

Należy także w przypadku KPiR pamiętać o ewidencji wyposażenia w przypadku pierwszej z powyższych opcji. Zgodnie z definicją zawartą w rozporządzeniu ministra finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów do wyposażenia zalicza się rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Na podmiotach obowiązanych do prowadzenia ewidencji wyposażenia spoczywa również obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.